Vrijspreker: U beweert dat overheden altijd alert moeten blijven op de linfluencers van het moment. Hoezo?

Opperdienaar: Ooit waren de influencers de priesters.  De onderdaan geloofde religieuse leiders op hun woord. Welke religie veranderde wel eens en daar werd behoorlijk om gevochten, maar het mechanisme bleef gelijk. Ayn Rand noemde het verbond tussen heersers en religieuze leider: Atilla en de medicijnman. De medicijn man deed wat mysterieuse rituelen en dan moest hij alleen zeggen dat de heerser in Gods naam heerste en dan kwam het wel goed met beiden. Maar de religie verloor met Gallileo en Newton en alles wat er na kwam aan autoriteit aan de wetenschap. Vandaar dat Atilla de wetenschappers moest gaan omkopen en manipuleren. Nu beweren alle heersers volkomen volgens de wetenschap te regeren.

Vrijspreker: Het lijkt wel of er een soort hypnose gaande is. Wat gebeurt er?

Opperdienaar: Ik hoorde laatst een interview door Piers Morgan van Nigal Farage afgespeeld op de NoAgenda show (vanaf 2:40). Het ging over de vermeende uitspraak van Trump dat hij had geadviseerd bleek te drinken tegen Corona. Nigel Farage noemde dat onzin, maar Piers en zijn mede presentator, waren zo zelf verzekerd van hun gelijk, dat ze de clip speelde waarin Trump dat beweerd zou hebben. Natuurlijk komt in de hele clip het woord bleek niet voor.

Vrijspreker: U denkt terug aan de tijd dat de Amerikaanse overheid een epidemie probeerde te veroorzaken. Hoe ging dat?

Opperdienaar: Nu de pogingen van overheden om een pandemie in te dammen breed worden uitgemeten in het nieuws, is het misschien belangrijk om terug te gaan naar de Koreaanse oorlog in 1952 toen de Amerikaanse overheid het tegenovergestelde proberen te doen samen met bondgenoot Japan. Het doel was de pest als epidemie in Korea los te laten. Daarvoor had de Amerikaanse overheid de Japanse microbioloog Shiro Ishii te hulp geroepen die daar uitgebreid mee geëxperimenteerd had tegen China en de USSR in WWII in unit 731. Hij was onderdeel van een soort Japanse operatie paperclip. Dat soort moord talenten wil je immers niet verloren laten gaan.

Onderzoeker Jeffrey Kaye ging door de vrijgegeven communicatie van de CIA en wat journalist John Powell openbaar probeerde te maken over de biologische oorlogsvoering door de Amerikaanse overheid totdat hij onder de 'sedition act' werd aangeklaagd om zijn mond te houden. Een soort vroege Julian Assange. In deze antiwar.com podcast doet Jeffrey Kaye uitgebreid zijn verhaal.

Vrijspreker: U wilt vandaag een nieuwe wetmatigheid bespreken. Wat is die?

Opperdienaar: Het gaat over de wet van Poe. Het verschijnsel dat bijna elke als parodie bedoelde post wel als serieus wordt begrepen door sommigen. Grafisch als volgt weergegeven.

Vrijspreker: Bij mijn eerste baan kreeg ik uitgelegd dat hoe meer handtekening er ter goedkeuring nodig zijn voor een project, hoe minder mensen het lezen. Hoe werkt dat?

Opperdienaar: Als iemand een project voorstel moet beoordelen en hij ziet dat er 20 handtekeningen vereist zijn en hij is de eerste, dan is hij geneigd te denken:"Ik heb het druk, die 19 anderen zullen de fouten er wel uithalen" Maar als het voorstel bij nummer 20 komt en die ziet al 19 handtekeningen staan, denkt deze:"Die zullen er allemaal wel goed naar gekeken hebben. Ik heb het te druk om het helemaal door te lezen" Dus een document dat 20 handtekeningen vereist, wordt minder goed gelezen dan een document dat er maar 2 nodig heeft. Dit brengt ons bij democratie.

Als een voorstel door 16 miljoen mensen beoordeeld moet worden, kun je bovenstaande lijntje van 2 naar 20 naar 16 miljoen doortrekken. Dus je kunt wel nagaan hoe goed de onderdaan naar dat soort voorstellen kijkt.