Vrijspreker: Ook in kunst is er centraliserende schaalvergroting waar te nemen. Hoe zit dat?

Opperdienaar: Kunst is niet anders dan andere gebieden van samenwerking zoals wetenschap, gezondheidszorg, industrie of sport. Uiteindelijk heb je ook bij films het verschijnsel dat je al vele malen zag in keizerrijken: De neiging tot megalomane centraal geplande projecten. Of het nu de vijfjarenplannen van de USSR waren, de culturele revolutie, de grote sprong voorwaarts, de Spaanse Armada, der Schwerer Gustav, Joint Strike fighter (de vliegende Fyra), Zumwalt, het is altijd hetzelfde verhaal.

Bij films wordt het mechanisme in onderstaande video besproken. De budgetten voor films worden steeds groter en dat maakt de financiers bijzonder voorzichtig en conservatief. Liever een oude formule uit de kast halen met een vaste 'fan base' die waarschijnlijk wel weer op komt dagen voor Star Wars 27 of de nieuwe James Bond film met hun iPhone 19 in hun  zak. Een woke sausje er over en klaar is kees. Maar elke originaliteit en vernieuwing verdwijnt. De output van Hollywood doet aan de USSR zware industrie denken.

Ook  de EU en de NAVO lijden hier aan. De als maar voortschrijdende dwangmatige schaalvergroting leidt tot verkramping en stagnatie. De groeiende  budgetten laten steeds meer voor de strijkstok achter. Slechts een paar wanstaltig grote, pretentieuze wapensystemen die vooral geoptimaliseerd zijn om de wapenfabrikanten rijk te maken en de politici die er hun handtekening onder zetten verzekerd van een baantje in een raad van bestuur. Alles onder controle van de politiek verandert steeds meer in een politiek speeltje ipv een organisatie waar de burger een herkenbaar doel in ziet. 

Comments: