Vrijspreker: U heeft een verband gelegd, wat is dat?

Opperdienaar: Ja, iemand die zijn hand ophoudt bij een ander voelt zich uiteindelijk altijd uitgebuit. Dat is niet alleen als het onder dwang gebeurt. Bij dwang is het raarder, omdat degene die zijn hand ophoudt, feitelijk een uitbuiter is, maar zich toch uitgebuit voelt. Als er geen dwang plaats vindt, lijkt het echter ook onvermijdelijk. Pas als je waarde levert en er waarde voor ontvangt, is het duurzaam en blijft het goed voelen. Maar zelfs werknemers in bedrijven die eigenlijk overbetaald krijgen, voelen zich uiteindelijk uitgebuit. Dat gebeurt meestal onder dwang van de overheid, zoals bij vakbonden, maar ook mensen die door historische redenen overbetaald worden, zullen nooit overlopen van dankbaarheid, maar eerder ontevreden worden en zich uitgebuit voelen.

Je ziet het ook het ook met mensen die een hoop geld erven, ze voelen dat ze het niet verdiend hebben en ontsporen vaak.

Bij ontwikkelingshulp zie je het ook gebeuren, er komt zelden iets goeds van. Ik hoorde ooit het verhaal van iemand die naar centraal Amerika was gegaan om daar ecologische weldoenerij te gaan doen. Tot zijn verrassing werd zijn soort er gehaat, omdat het hun lokale ontwikkeling tegenhield. 

Vrijspreker: Is het ook zo dat iemand die anderen steunt, zich uiteindelijk uitbuiter voelt?

Opperdienaar: Je zou haast zeggen dat dit symmetrisch moet zijn. Misschien dat je het hier moet zoeken in een interview met het NRC: 

'Ik verdien zo veel geld, het is niet eerlijk’, zegt Robert Van der Wallen' .

Natuurlijk is het gedeeltelijk pronken. Net zo als vrouwen die klagen dat ze zo aantrekkelijk zijn dat ze de mannen niet van het lijf kunnen slaan of mensen die ongevraagd over hun jetlag klagen an een luxe vakantie. Allemaal slachtoffers met een knipoog. Maar het staat niet op zich. Warren Buffet en vele andere superrijken, hebben gelijksoortige uitspraken gedaan. Ik ken eigenlijk alleen Elon Musk die daarover zei: "Boven een bepaald bedrag nodig om in luxe te leven, gaat het eigenlijk alleen om kapitaal allocatie." Wie kan de beste projecten financieren om aan vraag uit de samenleving te voldoen? Dat is zelden de roverheid. Die zorgen immers via dwang dat mensen hogere waarden niet kunnen realiseren en zich onder dwang op lagere waarden moeten richten. Een gedwongene voelt zich per definitie minder gelukkig, hoe zeer de roverheid ook pronkt met een brug gebouwd van gestolen geld dat anders misschien was ingezet voor bijvoorbeeld een ziekenhuis of een energiecentrale. 

Natuurlijk houdt de roverheid enquetes waar uit moet blijken hoe veel mensen het eens zijn met de energietransitie, uit het feit dat ze diezelfde ondervraagden moet dwingen het te bekostigen, blijkt het tegendeel. Hoeveel mensen zijn niet overtuigd dat dienstplichtigen dapper voor hun land vechten?

Vrijspreker: Geldt het ook voor mensen in de roverheid?

Opperdienaar: Ik denk het wel, uiteindelijk voelen die zich slachtoffer, ze kunnen bijvoorbeeld niet tegen de corporaties op (die geen leger, rechtsmonopolie en propaganda arm hebben). Je ziet soms hoe eenvoudig het springen van dader rol naar slachtoffer rol gaat. Het werd duidelijk bij de BLM protesten. Denk aan Kyle Rittenhouse, die een aantal van zijn belagers neerschoot. Hoe snel veranderden de daders niet in slachtoffers? Denk ook aan de recentelijke schietpartij op een christelijke school door een transgender. Veel van deze mensen denken dat ze vervolgd worden en kennelijk kan je dan een school overhoop schieten uit zelfverdediging. De president maakt in zijn eerste toespraak daarna grapjes over ijsjes. 

De succesvolste tirannen gaan gecamoufleerd als slachtoffer. De Fabian Society (van de Fabian socialists) heeft zelfs een wolf in schaapskleren als embleem.

Comments: