Vrijspreker: U ziet wel eens dat er met irrationaliteit trots als statussymbool geparadeerd wordt. Waarom is dat?

Opperdienaar: Vroeger had ik een leraar Nederlands en die was er trots op dat hij niets van rekenen snapte. Hij bevond zich op het hogere vlak van de literatuur en dat hij niets van die beta onzin als rekenen begreep versterkte dit beeld alleen maar dacht hij. Een beetje zoals mannen die er trots op zijn dat ze niet weten hoe de wasmachine werkt of hoe ze een ei moeten koken. In hun optiek maakt dat hen extra man. Ze zijn zo mannelijk dat er een vrouw is die het graag voor ze doet.

Normaal zorgen foute ideeën over de realiteit voor een snelle uitschakeling, dus je vraagt je af waar dat vandaan komt. Hoe heeft irrationaliteit de evolutie overleefd? Als je bijvoorbeeld denkt dat de zalm in de winter de rivier op zwemt ipv de zomer, dan heb je niets te eten en worden je irrationele genen uit de genenpool verwijderd. 

Maar bij mensen wordt het soms gebruikt als statussymbool. Een beetje zoals de veren van een pauw. Met dat soort onhandige pronkstukken zou je zeggen dat een pauw snel opgegeten wordt en niet goed in de dating markt ligt. Echter net als bij fel gekleurde vissen, ruikt het roofdier onraad. Dit is te gemakkelijk voelt hij aan, het is vast een valstrik. Die moet wel een geheim wapen hebben, de gebraden duiven vliegen je tenslotte niet in de mond. De potentiële partner is ook onder de indruk. Wie kan overleven met dergelijke onhandige pronksymbolen, moet wel heel sterk zijn.

Irrationele mensen gebruiken dat ook. Ze lopen onhandig op hele hoge hakken en hebben lange gelakte nagels en geloven in spirituele energiebanen. Het roofdier denkt gelijk aan een valstrik. Politici en politieke partijen doen dit ook. Wie een demente gek president kan maken, die na een schietpartij door een transgender op een christelijke school over een ijsje begint te wauwelen, die moet wel heel veel macht hebben. Die partij wil je bij horen. Die heeft machtige mensen achter de schermen. Die zitten aan de knoppen. 

Vroeger waren er Chinese keizers die met hele onpraktische lange mouwen rond liepen. Die gaven aan: "Ik leef in weelde en toch kan iedereen gelijk zien dat ik nooit mijn handen uit de mouwen steek. Trek je conclusies."

Zo wordt irrationaliteit wordt ook als statussymbool gebruikt. Het is de toeschouwer duidelijk dat je anderen je problemen laat oplossen. Rationele mensen vliegen je naar je vakantiebestemming en bouwen de bruggen waar je over rijdt, ze bouwen onderdak voor je en zorgen dat de supermarkt gevuld is. Je hebt een machtige schaduwkracht aan je zijde, want anders was je immers al dood geweest met de irrationele wereldmodel. Die schaduwkracht offert kennelijk tijd en denkkracht voor je op omdat je het kennelijk waard bent of omdat hij er niet onderuit kan komen.

Veel mensen zien dus iemand een toespraak openen met "Goedenavond ik ben Joris, hij/hem" en denken gelijk: "team crazy" daar wil ik bij horen.

Vrijspreker: Hoe lang kan dat doorgaan?

Opperdienaar: Ayn Rand beschreef in Atlas Shrugged al wat er gebeurt als de rationele mensen er de brui aan geven. Alleen nog vlooien en geen hond.

Ook kan het wel eens gebeuren dat een buitenlandse heerser denkt:"Of het is een valstrik, of het is echt kat in het bakkie". De potentiële immigrant denkt:"Als stikstof uitstoot/de griep/CO2 uitstoot/transgender toiletten/pronouns echt hun grootste problemen zijn, dan pak ik mijn koffers"

Comments: