Bij voorbaat verloren

Vrijspreker: Vorige week besprak U dat het libertarisme vooral een verhaal is van een verloren strijd. Kunt u daar wat meer over zeggen?

Opperdienaar: Sally Kempton schreef in Esquire (1970) "It's hard to fight an enemy who has outposts in your head." Ik zou dat nog sterker willen zeggen:"Het is onmogelijk een vijand te bestrijden die nederzettingen in je hoofd heeft". Als je mensen wilt overtuigen dat bepaalde ideeën van ze fout (inconsistent) zijn en die mensen krijgen door dat jij die ideeën zelf ergens in je hoofd koestert, dan is je zaak direct verloren. Veel libertariërs geven dit direct al aan hun gehoor door.

 

Ik zat laatst bijv. zo'n filmpje te bekijken van Peter Schiff. Die zegt dan bijv. op alarmerende toon "we are destroying the dollar ...". Hij wil mensen overtuigen dat de politici en centrale bankiers iets doen (het vernietigen van de koopkracht van de dollar door deze bij te drukken), maar heeft de discussie gelijk al verloren op het moment dat hij het woordje 'wij' gebruikt om hun acties aan te duiden. Wat libertariërs niet doorhebben is dat politici en ook de meeste belastingslaven niet naar de letterlijke woorden van de onderdanen luisteren, maar naar de emotionele inhoud. Net zo als Mises zegt dat iemands daden zijn interne waarden verraden, zo verraadt iemands taalgebruik zijn ideeën. Wij laden bijvoorbeeld een berg belasting op de onderdanen met als excuus dat we het land van de ondergang gaan redden en luisteren dan hoe de slachtoffers reageren. Als ze zeggen:"Dat zouden we niet moeten doen", dan luisteren we niet naar de letterlijke boodschap die ons gedrag afkeurt, maar het gebruik van 'we' geeft hier aan dat de slaaf geen weerstand zal bieden tegen de nieuwe belastingen. Dit wordt in jargon ook wel 'slavespeak' genoemd. Ons idee van 'natie' heeft een nederzetting in zijn hoofd. De door ons gecontroleerde media en onderwijs, hebben deze nederzetting met succes in zijn hoofd geplant en ondanks libertaire praatjes, zit die nederzettingen nog diep verankerd. Hij verraadt dit door het gebruik van het woord 'we' als hij spreekt over de daden van zijn afpersers. 

Vrijspreker: Dus wat U zegt is dat politici pas echt zorgen gaan maken als ze met 'ze' worden aangesproken?

Opperdienaar: Daar zouden we ons inderdaad veel meer zorgen over maken. Als ik moest kiezen tussen een slaaf die zegt:"Ze moeten ons belastinggeld ergens anders aan uitgeven", baart dit ons veel meer zorgen dan dat iemand zegt:"We moeten de belastingen afschaffen en ophouden met geld drukken". Deze laatste kun je gerust zijn gang laten gaan, maar die eerste verdwijnt vroeg of laat in onze ondergrondse kerkers.

Vrijspreker: Zijn er nog meer dingen die verraden dat libertariërs vechten tegen een idee dat nederzettingen in hun hoofd heeft?

Opperdienaar: De almachtige en alwetende overheid, weet ieder zijn gebeden te gehoorzamen bij de verkiezingen. Onze verkiezingsbeloftes zijn totaal onmogelijk te realiseren in de materialistische realiteit. Onze wetboeken staan vol met tegenstrijdige regels, zodat de onderdaan zich altijd schuldig voelt, waarna hij zijn zonden moet opbiechten en zijn geld moet inleveren. Over de politiek denkt bijna iedere onderdaan dat de overheid hem wat geeft wat bij zijn buurman wordt afgenomen en de buurman denkt hetzelfde. Ik noem dit het 'Got mit uns' syndroom, waarbij iedereen in een oorlog tot dezelfde almachtige alwetende god bid om de overwinning, maar het in de realiteit natuurlijk onmogelijk is dat alle schaapjes de overwinning behalen. Dat een dergelijk syndroom evolutionair overleeft, mag duidelijk zijn. De dode verliezers van de oorlog zouden kunnen getuigen dat het niet werkt, maar het getuigt lastig als je dood bent. Het mag duidelijk zijn dat mensen die aan het 'got mit uns' syndroom leiden, zich nooit effectief kunnen verzetten tegen het 'Mark Rutte mit mir' syndroom. Die kun je gerust hun gang laten gaan, het idee van een hogere macht die je met zijn allen om voordeeltjes smeekt tov andere smekers, heeft een nederzetting in hun hoofd. Ze zijn ongevaarlijk voor ons. De nederzetting van zo'n idee zit als een groot kankergezwel voor iedereen zichtbaar op zo iemand zijn hoofd en als hij preekt tegen gezwellen, heeft iedereen ogenblikkelijk door dat hij het over zijn eigen gezwel heeft.

Vrijspreker: Verder nog nederzettingen te noemen?

Opperdienaar: De vorige keer kwamen minarchisten ook al aan bod en ik wil niet te veel in herhalingen vallen, dus dat ga ik niet opnieuw behandelen. Wat ik nog wel kwijt wil is het volgende. Er komt een dag dat de economische pijn voor de belastingslaven zo groot wordt en en het contrast met de heersers zo schrijnend, dat ze zullen gaan spreken over hun afpersers in 'zij' termen. Dat betekent voor ons dat we op hun hoede moeten zijn, maar nog niet dat het game over is. Het volgende stadium is namelijk een overgang van "We moeten niet zulke domme maatregelen nemen" naar "Ze moeten niet zulke domme maatregelen nemen". Op dit punt zullen wij een onschuldig gezicht trekken en vragen:"Kun je dat misschien nog wat beter uitleggen, we begrijpen niet wat er dom is aan wat we doen". Dit uitleggen kan heel lang doorgaan (denk aan mises.org). Wij blijven tot het einde toe om meer uitleg vragen en veinzen oprechte interesse in hun welzijn. In dit stadium kan de belasting zelfs nog iets verder omhoog. Als de onderdaan tenslotte schreeuwt:"Jullie moeten niet zulke slechte dingen doen", dan is het afgelopen met ons. Hij zal dan ook niet meer denken dat wij de economie proberen te stimuleren als we euros bijdrukken,  net zo min als hij dat zou denken als hij ergens een kelder binnenstommelde en 3 verschrikte mannen kratten met euros uit een drukpers zou zien halen. Dan heeft hij geen nederzettingen van ons idee meer in zijn hoofd zitten. Dan zijn we verslagen, dit is nog wel enkele jaren weg. Voor die tijd moeten nog een hoop teleurgestelde en gedesillusioneerde 'got mit uns' onderdanen in het abbatoir verdwijnen op Napoliontische veldtochten richting Berezina. Leuker kunnen we het niet maken.

 

Comments:

Doneer2a