Vrijspreker: Hoe verpakt de overheid een leugen aan de burger?

Opperdienaar: Soms doe je dat door de leugen te verpakken tussen 2 waarheden. Als een soort hamburger zeg maar. De geloofwaardigheid van de waarheden straalt af op de leugen. Als je gewoon 3 leugens de samenleving in gooit, dan loopt de hele zaak te snel op de klippen. Het is ook onverstandig vanuit een strategisch standpunt. Als overheid wil je graag zuilen in de samenleving. Als er dan een leugen uitkomt, blijft de ontmaskering beperkt tot 1 zuil. Dit omdat de mensen in de echokamer van 1 zuil niet communiceren met die uit een andere zuil. Als je 3 leugens tegelijk de samenleving in gooit, dan verlies je geloofwaardigheid in meerdere zuilen. Stel de kans is 5% dat iemand in een zuil een leugen kan detecteren. Dan is de kans dat een uitspraak met 3 leugens niet ontmaskerd wordt is (0.95)^3=0.857. Dus bijna 15% kans dat je door de mand valt. Verpak de leugens daarom apart tussen 2 waarheden en laat ze het liefst ook nog los vanuit verschillende takken van de overheid. Als 1 tak dan geloofwaardigheid verliest, kun je die tak opofferen of een ander naampje geven.

De overheid vindt het geen probleem dat er een aantal mensen niet in het officiële verhaal van WTC7 geloven, of in de Covid19 maatregelen. Zolang die maar met elkaar in hun eigen Whatsapp groepje blijven zitten.

Vrijspreker: Kan het ook andersom gebruikt worden?

Opperdienaar: Je kunt inderdaad ook een waarheid tussen 2 leugens verpakken. Dit is wat Cass Sunstein bepleitte met zijn 'cognitief infiltreren' van complot denker groepen. Hierbij ga je een zuil in waarin een ongewenste waarheid gepropageerd wordt. Daar begin je dan over de platte aarde theorie te posten, misschien wat antisemitisme en racisme er bij. Dit besmet de geloofwaardigheid van de waarheden. Het voorkomt dat nieuwe mensen deze zuil binnenkomen, omdat ze het kind met het badwater weggooien als ze al die onzin zien.

Dat dit actief gebruikt wordt, blijkt soms als er een boek in de VS gepubliceerd wordt dat door de veiligheidsdiensten moet worden goedgekeurd vanwege staatsveiligheid. Dan wordt soms gezegd "Dit mag niet met dit in 1 boek. Je mag wel 2 verschillende boeken schrijven, maar het mag niet in 1 boek." Zuilen zijn dus belangrijk. Als de waarheid naar buiten komt, wil je niet gelijk dat alles verloren is. Het is niet erg als 911 truthers meer 911 truth consumeren. Je wilt alleen niet dat het zich verspreidt buiten die groep. Nixon noemde dit process "the limited hangout". Je hangt een beperkte versie van de vuile was buiten, omdat je weet dat de vuile was straks toch buiten komt te hangen. Als dat gebeurt, zeg je:"Oud nieuws, dit is al besproken. Laten we naar de toekomst kijken in plaats van naar het verleden". Hillary Clinton gebruikte dit vaak "Kunnen we nu eindelijk eens ophouden over Benghazi te spreken (Hillary schoof de schuld op een spontaan protest nadat een youtuber een anti moslim film geupload had): What difference, at this point, does it make?'" Hunter Biden is ook zo'n geval. De drugs snuivende, porno film makende, steekpenningen aannemende zoon van Joe Biden, kwam nogal negatief in het nieuws omdat hij zijn laptop bij de reparatie had achtergelaten met allerlei bewijs. De media wist het verhaal aardig te onderdrukken en nu is Hunter met een boek over zijn verslaving de meest vriendelijke media gladjanussen langs gegaan. Hierna kunnen ze dus zeggen :"What difference, at this point, does it make?' Oud nieuws. Naar de toekomst kijken"

Als je geïnteresseerd bent in dit soort technieken kan ik de Propaganda Report aanbevelen met Monica Perez en Brad Binkley. Deze is interessant om mee te beginnen.

Vrijspreker: Dus samenvattend, leugens verpakken tussen 2 waarheden. Bescherm alles met compartimenten/zuilen. Besmet waarheden met leugens. Gebruik een 'limited hangout' als duidelijk wordt dat de dam toch gaat breken.

Opperdienaar: Inderdaad, dat zijn de belangrijkste punten

Comments: