Vrijspreker: De diefstal van taal is essentieel voor heersers om aan de macht te blijven zei U laatst, wat betekent dat?

Opperdienaar: Heerser zijn, is niet alleen mensen bedreigen en hun inkomen afpakken. Libertariërs doen daar wel eens te simpel over. Alsof het alleen maar is:"Lever 52% van je leven in, anders nemen we 100%". Om zover te komen moet je de onderdaan volledig controleren. Je moet zelfs zijn taal in bezit nemen, zodat het niet eens mogelijk is voor hem om over vrijheid na te denken of er over te communiceren met anderen.

Macht vereist niet alleen controle over de fysieke infrastructuur zoals wegen en dijken en zelfs niet aanvullende controle over communicatie infrastructuur zoals post en telefoon en financieele infrastructuur (de munteenheid en geldcreatie), maar ook over de taalkundige infrastructuur die het raamwerk vaststelt waarbinnen de onderdaan kan denken. Dit moet de heerser ook nog allemaal voor elkaar krijgen, zonder dat de onderdaan een onproduktieve robot wordt en zonder dat je een leger betaalde agenten in dienst moet nemen om hem in de gaten te houden en te corrigeren.

Idealiter worden de slaven de onbetaalde bewakers van hun eigen concentratiekamp. Mensen noemen mij wel eens een utopische idealist als ik dat zeg, maar het is wel degelijk mogelijk. Mensen die over vrijheid beginnen, worden voornamelijk onder vuur genomen door hun medeslaven. De heersers komen pas in de 2e linie.

Vrijspreker: Er is al eerder over geschreven bijvoorbeeld in de roman 'Wij' van Jevgeni Zamjatin. In deze dystopische roman is de mensen het woord 'ik' afgenomen. Namen bestaan ook niet meer en de onderdanen hebben slechts nummers. De roman is het dagboek van D-503 wiens leven minitieus geregeld wordt door de grote weldoener, maar die ondanks het afschaffen van liefde, verliefd wordt op I-330. 

Opperdienaar: De Weldoener spreekt mij erg aan. Hij vermoordde (stelde terecht) ook direct mensen die van zijn plan afweken (mensen die voor chaos zijn). D-503 werkt in de roman aan een ruimteschip waarmee op andere planeten de filosofie van de eenheidsstaat moet worden gebracht. Het naar verre oorden met geweld brengen wat iets wat diep in jezelf zit, is al heel oud. Eerst werd het christendom met geweld op bruine mensen gedumpt en tegenwoordig is dat democratie.

Vrijspreker: Van god de vader naar vadertje staat. Als een slecht idee heel diep in je is gegraveerd op jonge leeftijd, ga je het met geweld op bruine mensen bombarderen.

Opperdienaar: 'slecht idee' hangt natuurlijk van je perspectief af, maar waarschijnlijk gaat er wel een soort therapeutische werking uit van machteloze bruine mensen bombarderen voor hun eigen bestwil in de naam van vadertje verzorgingsstaat en economische groei (nobelprijswinnaar Paul Krugman beloofde onlangs nog economisch herstel bij een stevige oorlog).

Vrijspreker: Tenminste voor hen die als machteloos kind door hun ouders met weinig respect zijn behandeld en met inconsistente ideeen zijn volgestampt. Ze zijn gegroeid en ze zijn geslagen, dus dat moet dan wel gerelateerd zijn.

Opperdienaar: Ja, wat je ouders doen is altijd goed, zelfs als ze hun kinderen fysiek of mentaal mishandelden. In de roman zijn ook alle gebouwen van glas voor maximale transparantie en zitten overal cameras. Partners en seksdagen worden toegewezen door de Weldoener. De samenleving is van de buitenwereld afgeschermd door een muur waarachter een gevaarlijke wereld schuilt. Zamjatin leefde in het Sovjet keizerrijk van Stalin en schreef op een gegeven moment een brief aan Stalin met de opmerking “Ik heb de gewoonte niet te zeggen wat op enig moment dienstig lijkt, maar wat mij op dat moment de waarheid lijkt”

Vrijspreker: Tot zijn eigen verbazing mocht hij het land verlaten en heeft de rest van zijn leven in Parijs gewoond.

Opperdienaar: Dat lijkt een foutje van Stalin, maar ik denk dat het einde van de roman zijn redding was. 

Vrijspreker: Is het torpederen van het woord 'ik' het belangrijkste? De roman Anthem van Ayn Rand ging hier ook al over.

Opperdienaar: Het spelen met ik, wij en handelende concepten vormen de kern van de taalmanipulatie. Altijd als ik een onderdaan hoor zeggen:"We bombarderen Libië" dan denk ik aan dat mopje van die muis en die olifant die over een brug liepen. Zegt die muis tegen die olifant:"Wat stampen we he?"

Of wat dacht je van "Nederland heeft een grote schuld". Zelfs libertariërs kunnen dit vaak niet onderkennen. Als ze er aan herinnerd worden dat Nederland de naam van een stuk grond is, worden ze boos en doen het af als een nietszeggende futiliteit (iedereen weet wat er bedoeld wordt). Als mensen boos worden, neemt hun amygdala het over van hun neo cortex en kunnen ze niet meer nadenken. Neem nu Peter Schiff die zegt:"We vernietigen de munteenheid volledig". Ik zou zo'n man dan willen antwoorden:'Stop daar dan mee, als je dat zo erg vindt'. Dan zou snel blijken dat hij daar geen controle over heeft en dat het dus een juistere omschrijving van de werkelijkheid was geweest als hij had gezegd:"Ze vernietigen de muneenheid volledig"

Ik zou zelfs willen zeggen dat dit het enige is waar heersers naar luisteren als de onderdanen wat zeggen: Praten ze over hun onderdrukkers in 'wij' of in 'zij' termen. Je kan nog zo'n academisch verhaal over Oostenrijkse economie ophangen, het gaat bij ons het ene oor in en het andere uit, maar als je 'we' door 'ze' vervangt, spitsen we de oren. Als wolf in schaapskleren is het belangrijk dat je als 1 van de schapen gezien wordt en dat de schapen niet naar je wijzen.

Vrijspreker: Wat gebeurt er met "Nederland heeft een grote schuld" ?

Opperdienaar: Wij heersers hebben een hoop geld geleend en daar een leuke tijd van gehad en wij moeten de schuld nu op de onderdaan afschuiven. Dat gebeurt via een tussenpersoon: het concept Nederland. Het is als een virus dat niet direct van vogel naar mens kan, maar via een varken muteert tot een versie die de mens wel kan infecteren. We zeggen dus eerst "Nederland heeft een grote schuld" i.p.v. "Hee jij daar, hier heb je mijn schuld". Daarmee dragen de heersers de schuld over op de onderdanen. 'Nederland' in deze laatste zin staat voor de onderdanen terwijl bij 'Nederland bombardeert Libië', Nederland voor de heersers staat. Je ziet dit ook bij IJsland gebeuren. "IJsland niet blij met termijn terugbetaling" Hier wordt ook weer verdoezeld wie er precies aan wie geld geleend heeft. Een nietsvermoedende IJslandse vissers krijgt opeens iets in zijn schoenen geschoven omdat hij en de bankier die teveel risico nam op hetzelfde eiland wonen. Het is natuurlijk overduidelijk dat een concept als een land niet 'blij' kan zijn. Als je echter zou schrijven:"IJslandse belastingslaven niet blij met de verkoop van hun leven door hun heersers", dan zou de wereld te klein zijn.

Vrijspreker: Is het helemaal onmogelijk om een handelend concept te hebben?

Opperdienaar: Strikt genomen is het onmogelijk. Je moet onderscheid maken tussen het concept 'mens' en de mens Frits Jansen. Het concept 'mens' kan geen boterham met pindakaas smeren, Frits Jansen wel. Concepten kunnen niet boos of verdrietig zijn, niet verliefd of haatdragend, alleen specifieke individuen kunnen dat. Strikt genomen kan een groep ook niet een mening hebben of een hamburger verteren. Dit omdat de individuen in die groep geen onderling verbonden hersenen of darmen hebben. Het is echter wel zo dat als alle individuen in een groep dezelfde mening zijn toegedaan of allemaal individueel een hamburger verteren, dat het op zich wel duidelijk is wat er bedoeld wordt met 'de groep vindt' of 'ze verteren'.

Vrijspreker: Als je echter spreekt over "IJsland is akkoord met terugbetaling" en je bedoelt 'de groep mensen die op IJsland woont', dan zie je over het hoofd dat er 2 groepen mensen op IJsland wonen, de dwingers en de gedwongenen. Je kunt niet zeggen dat de dwingers en de gedwongenen van IJsland akkoord zijn met terugbetaling als de individuen uit deze 2 groepen van mening met elkaar verschillen over terugbetaling. Je kunt hooguit over een groepswil praten als alle individuen uit die groep het eens zijn.

Opperdienaar: Precies, overigens is dit is niet iets wat uniek is voor de nationale overheid, het is misschien een leuke oefening voor de lezer om te zien wie zichzelf tot iets groters opblaast om een niets vermoedende gesprekspartner te overrompelen.

"Odijk is klaar voor glasvezel"

"Utrecht werkt aan bereikbaarheid"

"Gehoorzaam je vader"

"Kom bij de priester op schoot zitten"

"Belediging van een ambtenaar in functie"

Ik gebruik zelf het taalgebruik van de libertariërs als maatstaf voor wanneer wij heersers onze top bereikt hebben. Ik onderscheid 3 fases in de onderdaan zijn taalgebruik, die zijn emotionele toestand blootlegt:

1.We nemen altijd van die domme wetten aan in dit land.

Wij heersers horen 'we', stoppen met luisteren, krijgen een warm gevoel van vriendschap en verbondenheid met de slaaf en verhogen zijn belastingen flink

2.Ze nemen altijd van die domme wetten aan

Wij heersers spitsen de oren en verhogen de belastingen in geringe mate

3.Ze dwingen ons

Het maximale afpersingspercentage is bereikt. Aangezien we nog royaal in fase 1 zitten, is er nog een lange weg te gaan.

Comments: