De vijand

266px thumbnailVrijspreker: Het is altijd even uitkijken zegt U bij zwaar emotionele verhalen, kunt U daar een voorbeeld van geven?

Opperdienaar: Ik las laatst dit verhaal in het boek The Mind Club door Daniel M. Wegner

 

Michael Johnson schreef zich in voor het leger na de middelbare school omdat hij zo van zijn land hield en geloofde in democratie. Op zijn allereerste missie werd hij gevangen genomen door moslimextremisten en gevangen gehouden voor meer dan 10 jaar. Hij zat gevangen in een kleine koude cel. Als zijn gijzelnemers informatie van hem wilden, dan sloegen ze hem op zijn mond, ribben en rug. Eén keer blinddoekten ze hem, gooiden hem in een motorboot en sloegen hem terwijl ze rondjes voeren. Eén extremist liet hem zout water drinken en sloeg zijn gezicht tegen de zijkant van de boot terwijl een ander hem bleef slaan. Hij kreeg alleen genoeg eerste hulp om de eerstvolgende dag te overleven tot de volgende marteling. Zijn gijzelnemers stopten niet totdat hij alles prijsgaf wat hij wist. Zelfs als hij niets wist.

Bij dit verhaal voelde je waarschijnlijk sympathie voor Michael Johnson en voel je woede ten op zichtte van de moslimextremisten.

Maar het is niet helemaal waar. In werkelijk ging het niet om Michael Johnson maar om een moslim genaamd Mohamedou Ould Slahi waarvan gedacht werd dat hij wat te maken had met de aanslagen van 11 September. Om deze verdenking weg te nemen, kwam Slahi zichzelf melden voor ondervraging kort na de aanvallen. En hoewel hij vrijgepleit werd door de Jordaanse geheime diensten, werd hij toch verscheept naar een Amerikaanse luchtmachtbasis in Afghanistan om daarna in Guantanamo Bay, Cuba te belanden. Eenmaal daar aangekomen ervoer hij de martelingen hierboven beschreven onder de handen van Amerikanen die waarschijnlijk hielden van hun land, democratie, hun vrienden en familie.

 

Het is niet verkeerd om deze switch even voor jezelf uit te proberen als je een verhaal hoort. Maak je je druk om de feitelijke gebeurtenissen? Of alleen omdat het iemand van jouw stam slachtoffer was en iemand van de andere stam de dader? Dit is meestal een probleem als je aan de rechterkant van het politieke spectrum zit. Aan de linkerkant is het vaak precies andersom: Alles wat de andere stam doet valt wel mee (cultuurverschilletje) en wat de eigen stam doet is fout. Het is meestal wel zo dat 'de eigen stam' bij links dan wel weer een andere factie binnen de eigen stam betreft.

Als je alleen verontwaardigd bent over het éne en niet het andere, dan ben je een speelbal van manipulaties. Windt je je alleen op over terreuraanslagen tegen jouw stam en bagatelliseer je die door jouw stam uitgevoerd worden? Vergeet je steeds de slachtoffers aan de andere kant te tellen?

Of vind je het verschrikkelijk als iemand zijn hoofd er af gezaagd wordt, maar niet als iemand zijn hoofd er afgeschoten wordt? Heb je ook verschillende eisen aan bewijslast? Als zij een wanddaad begaan, vind je het misschien snel aannemelijk, als iemand van je eigen stam het doet, is je bewijslast erg hoog en ligt het woord 'samenzweringstheorie' op het puntje van je tong. Praat je snel het geweld van een witte politieagent ten opzichte van een zwarte goed, of misschien juist het stelen van een zwarte uit een aziatische winkel? Er is geen excuus om je niet minimaal bewust te zijn van dit probleem. Zelfs als je je er bewust van bent, kan je het niet helemaal vermijden.

Vrijspreker: Zijn er nog andere nadelen van deze 'in crowd bias' behalve verlies van objectiviteit?

Opperdienaar: Het is zo ook heel gemakkelijk je wat wijs te maken aangezien je al snel een verzonnen verhaal gelooft als dat in je straatje past. Als dan blijkt dat het onzin is, krijgt je geloofwaardigheid een knauw. Maar het belangrijkste punt is denk ik het gevaar van de terugslag. Ook bij demoniseren is actie gelijk aan -reactie. Als er extreem veel kwaad van een gedeelte van de samenleving is weggewuifd en veel schuld geladen is op een ander deel van de samenleving (meestal het hard werkende deel), dan kan de terugslag vaak zo hard en wreed zijn, dat deze laatste groep zich daarvoor weer een eeuw moet gaan zitten schamen.

Deze man brengt het denk ik mooi onder woorden voor de zwarte gemeenschap in de VS. Hij noemt het blowback (terugslag)

 

Comments:

Doneer2