Vrijspreker: U heeft laatst het boek "This Perfect Day" (1970) door Ira Levin gelezen. Waar lijkt het op?

Opperdienaar: Het lijkt heel erg op Brave New World van Aldous Huxley. Een wereld waarin de onderdanen 'members' genoemd worden. Leden van een familie. Unicomp is de centrale computer die ieders leven reguleert. Leden hebben een adviseur die ze in de gaten houdt, als ze 'ziek' zijn en twijfelen aan de keuzes die Unicomp voor ze maakt, wordt hun maandelijkse medicatie bijgesteld. De samenleving was ontstaan door een unificatie. De pre-uni samenleving zou heel gewelddadig zijn geweest met veel armoede en leed. De leden worden aangeduid met een 9 karakter identificatie genaamd nameber, eten total cakes en dragen allemaal dezelfde overalls. De hoofdpersoon RM35M4419, bijgenaamd 'chip', begint desondanks te twijfelen aan Unicomp, mede door toedoen van zijn grootvader. Hij komt in contact met andere twijfelaars die als truc hebben ontdekt dat als je slordige fouten maakt, geen bezorgdheid toont over je falen, af en toe in slaap valt tijdens de TV uitzendingen over Marx en impotentie fingeert, je dosis verlaagd wordt. 

Vrijspreker: Is de dood van een empire te timen?

Opperdienaar: Het is denk ik moeilijk, maar de geschiedenis biedt wat aanknopingspunten. Bij het einde van het Romeinse rijk waren er steeds meer oorlogen en een steeds nauwere verstrengeling van fictie en realiteit. Verder is het moreel verrot van binnenuit voordat het valt. De overheid accepteert soms haar eigen geld niet meer voor het betalen van belasting. Een groot deel van de bevolking is afhankelijk van overheids uitkeringen. Bij het einde van de Mongoolse heerschappij over China, waren de heersers sterk verweven met een religieuze sekte en hadden ze wapenbezit voor hun onderdanen niet alleen verboden, maar zelfs bezit van ijzer. Lang geleden heb ik al gekeken naar de overheid als groot organisme waarvan de dood/levensduur voorspeld kan worden ahv Kleiber's wet. Die wet zegt dat kleine dieren een snellere stofwisseling en een kortere levensduur hebben dan grotere dieren. Daar kwam geloof ik uit dat er nog 150 jaar te gaan zijn. Maar vandaag wil ik kijken naar een andere leeftijd, de leeftijd van de heersers.

Vrijspreker: Waarom denkt U dat onderdanen zo opofferingsgezind zijn voor hun heersers?

Opperdienaar: Ik denk dat er evolutionair iets in onderdanen zit dat ze niet met grote groepen kunnen omgaan. In een kleine groep hebben ze beter door dat het raar is om jezelf op te offeren voor het belang van een ander lid van de groep. Bij grotere groepen, is dat wat lastiger. Zeker als ze geleerd wordt zich voor een concept op te offeren, dat dan gecontroleerd wordt door een paar heersers. Maar ik denk dat dit niet alles verklaart. Het is evolutionair gezien natuurlijk catastrofaal om jezelf op te offeren. Waarschijnlijk moet je het zoeken in andere instincten, zoals het voorrang geven aan vrouwen en kinderen bij de reddingsboten.

Vrijspreker: Wat heeft dat er mee te maken?

Opperdienaar: Als je regelmatig met zware natuurrampen te maken hebt en een hongersnood hier en daar, dan is het voor de overleving van de hele populatie van belang dat er minimaal 1 man overblijft en zoveel mogelijk vrouwen en kinderen. Een populatie met 1 man en vele vrouwen, is zo weer boven Jan na een zware winter. Een populatie met vele mannen en 1 vrouw is waarschijnlijk nog steeds ten dode opgeschreven. Richard Dawkins beschreef al in zijn boek 'The Selfish Gene' dat menselijk gedrag er niet alleen op gericht is om als individu te overleven en je voort te planten, maar dat er ook een drang is voor de soort om te overleven. Individuen die gedrag vertonen die de soort doet overleven zelfs als het individu sterft, geven de soort een grotere kans te overleven.

Vrijspreker: Wat denkt U van de Burger?

Opperdienaar: Om een goede Burger te bouwen, heb je allereerst 2 broodjes nodig. Het bovenste broodje is de elite, het onderste de onderklasse. Het fijngemalen en gebakken koeienvlees ertussen is de middenklasse. De voedingswaarde zit in de middenklasse. Een goede heerser gebruikt de onderklasse, die van de overheid afhankelijk gemaakt is, als dreigement tegen de middenklasse. De middenklasse weet dat ze:

Vrijspreker: Laatst hoorde ik het argument weer: De staat is een noodzakelijk kwaad. Gebruikt de Opperdienaar dit argument vaak?

Opperdienaar: Het moment dat je dat argument inzet, is als de libertariër die je aanvalt een goed punt heeft gemaakt dat de overheid slechte dingen doet met je belastinggeld. Als dat echt niet meer te ontkennen valt, zeg je: 'Dat kan allemaal zo zijn, maar de overheid is een noodzakelijk kwaad, anders zou er chaos zijn.'

Vrijspreker: Je maakt de pijn van onderwerping verdraagbaar door een nog erger alternatief te geven?