Vrijspreker: De tactieken van de media om oppositie van het regime de kop in te drukken zijn inmiddels wel duidelijk.

Opperdienaar: Het regime gebruikt de media om slachtoffers en agressors te definiëren. Iemand loopt met een galg rond op een anti regime demonstratie (omdat hij het gevoel heeft dat het regime een strop om zijn nek heeft gelegd) en de hele media kathedraal zingt in koor: "Zie je wel, ze roepen op tot geweld". Een tot de tanden bewapende politiemacht van het regime slaat demonstraties uit elkaar, spuit mensen met een waterkanon tegen een betonnen muur, rost bejaarden af vanaf een paard, slaat mensen in elkaar terwijl hun hond ze verscheurt, de politie gaat wappierammen, gebruikt Romeo's om het geweld te escaleren en de media kathedraal zingt:"Je moet niet op een paar youtube videos afgaan". 

Vrijspreker: Waarom blijven onderdanen de leugens van hun heersers geloven en kun je niet tot ze doordringen met de waarheid?

Opperdienaar: Ze geloven een leugen omdat de heerser het pistool te voorschijn haalt als ze ophouden de leugen te geloven en dat weten ze. Tegen beter weten in dus maar die overduidelijke onzin geloven, want je weet dat je klappen krijgt als je het niet doet.  

Vrijspreker: De main stream media wet het altijd mooi te framen. U heeft een paar voorbeelden van hoe dat moet.

Opperdienaar: Dit is zo gemakkelijk te regelen. Bijvoorbeeld de vergelijking van het huidige coronabeleid met wat in de jaren dertig gebeurde. Je klopt dan gewoon een joodse organisatie op die daar schande van spreekt in de naam van de holocaust slachtoffers. Alle ordervolgers krijgen een soort radiografisch signaal om nu iedereen aan te vallen die deze vergelijking maakt.

Hetzelfde gebeurde met de Sandy Hooks schietpartij. Daar is van allerlei raars gebeurd, waar je allemaal niet over mag spreken, wat Alex Jones wel deed waarna hij gelijk allerlei slachtoffers met advocaten aan zijn broek kreeg. Van die advocaten die achter ambulances aan rennen om 'voor slachtoffers op te komen'. Een alliantie tussen uitbuiter en slachtoffer.

Vrijspreker: Wie wel eens geprobeerd heeft een socialist te overtuigen dat de overheid zich niet moet bemoeien met de contract onderhandeling tussen werkgever en werknemer, kreeg altijd 1 tegenwerping te horen. Wat was die?

Opperdienaar: Dat was: Het is geen vrijwillige onderhandeling, want er is machtsongelijkheid tussen werkgever en werknemer. Vreemd genoeg hoor je die mensen nu niet over bedrijven die hun werknemers de optie bieden om zich met een experimenteel goedje te laten injecteren of ontslagen te worden. Machtsongelijkheid speelt kennelijk geen rol meer. Nu kon je al weten dat het een drogredenering was, omdat de grootste machtsongelijkheid die bestaat de ongelijkheid tussen burger en heerser is. Daar hadden ze nooit een probleem mee. Hun meningen vallen altijd samen met die van de heersers en de redenering om er te komen wordt ook overgenomen.

Vrijspreker: U wilt het hebben over een belangrijke rode vlag als er door de overheid iets beweerd wordt. Wat is die?

Opperdienaar: Als ze zeggen 'Er is een gigantisch probleem en wij hebben een plan waar alleen maar voordelen aan zitten en geen nadelen'.

Dan moeten al je alarmbellen afgaan als onderdaan.

Neem de Irak oorlog, volgens vice premier Dick Cheney een kwestie van weken ipv maanden. Verder zou deze oorlog zichzelf betalen en een vreselijke dictator verwijderen. Allemaal voordelen. Zaten er ook nadelen aan? Nee, precisiebombardementen zouden alleen slechteriken uitschakelen en de bevolking zou bloemen naar de bevrijders gooien. Ik ben te lui om de nummers op te zoeken, maar dat er allemaal niets van klopte mag inmiddels wel duidelijk zijn. Het duurde decennia, kostte bakken met geld, verwoestte talloze levens en de invloed van Iran is enorm toegenomen.