Vrijspreker: Niet alleen politici zijn hongerig om op het wereldtoneel te staan. Wie nog meer?

Opperdienaar: Er is veel slechts te zeggen over social media zoals beschreven in "The anxious generation" door Jonathan Haidt. De eerste generatie kinderen die met sociale media opgroeide, lijkt massaal aan de mentale problemen te lijden. Aan de andere kant is het hele verschijnsel dat politici hun hele kudde onderdanen onder de bus gooien om even een schouderklopje te krijgen op het wereldtoneel, nu bereikbaar voor het gewone volk.

Dit is hetzelfde voor elk product dat eerst alleen voor de elite beschikbaar is. Het wordt daarna door ondernemers in onderlinge concurrentie betaalbaar gemaakt voor steeds meer mensen. Instagram, Tiktok, Youtube, Facebook, Twitter maken het mogelijk voor iedereen om in ieder geval te denken dat hij/zij/them/they op het wereldtoneel staat. 10.000 likes? Je hebt het gemaakt. Dit maakt de mentale aandoeningen die normaal alleen voor de elite gereserveerd waren, nu beschikbaar voor de kleine man. Deze mijnheer/mevrouw heeft contact met zijn familie verbroken omdat ze te weinig followers hebben. Als hij weggelachen wordt, zegt hij:"Dit komt waarschijnlijk omdat jullie ook irrelevant zijn"

Youtuber ontspoort trein voor filmpje

In feite verschillen deze figuren niet van Dick Schoof die zijn onderdanen onder de bus gooit zodra hij op het wereldtoneel staat. Ook hij denkt waarschijnlijk dat de hoon komt van mensen die jaloers zijn op zijn faam en maar al te graag in zijn schoenen zouden staan.

Vrijspreker: Dat lijkt me geen vooruitgang, toch?

Opperdienaar: Als ik er iets positiefs in probeer te zien, is het dat sociale media de onderdaan en zijn uitbuiter dichter bij elkaar brengt. Onderwerping is moeilijk vol te houden als iemand erg op je lijkt. Dat is ook de reden waarom slavernij en genocide vaak over etnische en raciale scheidslijnen verliepen. Je kon tenminste een verschil in de realiteit zien wat de onderdrukking kon rechtvaardigen. Nu zijn er ook veel genocides gepleegd over religieuze lijnen en ik vraag me af of je het verschil tussen een Huti en een Tutsi kunt zien, dus het is niet beperkt tot zichtbare verschillen. Dat is wat linkse mensen niet begrijpen. Die denken dat als je racisme en nationalisme maar bestrijdt (met dwang, geweld en racisme natuurlijk), dat je het fascisme wel kunt behouden: Alles voor de staat, alles binnen de staat, niets buiten de staat, niets tegen de staat. Dat is allemaal prima, zolang het maar internationaal en kleurneutraal is.

Het probleem van iemand die zich misdraagt als hij op het wereldtoneel staat, is dus misschien wel op te lossen door iedereen op het wereldtoneel te zetten. Prijserosie door massaproductie. Iedereen die tegen elkaar roept:"Weet je wel wie ik ben". De mentale problemen veroorzaakt doordat iedereen zich op het wereldtoneel waant, zullen op den duur door evolutie waarschijnlijk uitgeschakeld worden.

De Opperdienaar wilde ook nog even kwijt dat hij vandaag in Versailles was en getroffen was door het verschil tussen de kunst van 200 jaar geleden en de kunst van afgelopen zaterdag bij de openingsceremonie van de olympische spelen in Parijs: Een blauw geverfde scrotum smurf in een rariteitenkabinet en een uitbeelding van de myocarditis dans.

Comments: