Vrijspreker: U heeft een raar verschijnsel ontdekt rond de Covid hysterie. Wat is dat?

Opperdienaar: Je bent een keer positief getest met de PCR en hebt een beetje koorts gehad en je moe gevoeld. Je vertelt dit aan mensen en vermeldt er bij dat het bij jou allemaal niet zo erg was en je geen moment het idee had dat je oog in oog met magere Hein stond. Desalniettemin blijven sommige mensen je benaderen alsof je ze kunt vertellen hoe het hiernamaals er uit ziet. "Ben je al weer een beetje hersteld?" en meer van dat soort vragen. Kennelijk bereikt het gegeven hen niet dat je er niet veel last van gehad hebt. De enorme muur van paniek die hen vanuit de media bereikt, is sterker dan de persoon die zelf zegt over hoe hij het ervaren heeft.

Ik denk zelfs dat als ik vaak genoeg dit soort reacties krijg, dat ik zelf mijn herinnering aan ga passen. Dan zit ik later te vertellen hoe ik bij de grote pandemie ternauwernood aan de dood ontsnapt ben. 

Het linkse nieuwsanker Rachel Madow praat er over dat ze haar 5 hersencellen helemaal moet herschikken, nu het CDC heeft gezegd dat je buiten geen masker hoeft te dragen. Ze was er zo aan gewend om iemands gezicht als levensbedreigend te zien, dat ze daar moeilijk afstand van kan nemen. 

Vrijspreker: Werkt het geheugen zo? Dat als er grote sociale druk is, de informatie van het tegendeel er niet door komt? Of dat je herinneringen verandert?

Opperdienaar: Ja, naar dat laatste is aardig wat onderzoek naar gedaan. Het blijkt dat je niet alleen kinderen zich kunt laten herinneren dat ze Bugs Bunny hebben ontmoet in Disney World, terwijl dit helemaal niet mogelijk is want Bugs Bunny is van Warner Brothers. Het enige wat je moet doen is vragen "Hoe voelde je toen je oog in oog stond met Bugs Bunny?" De vraag bevat een valse herinnering die ongemerkt naar binnen wordt geglipt. Dit is bijvoorbeeld ook het geval als je mensen een video van een auto botsing laat bekijken en sommigen achteraf vraagt: "Hoe hard reden de autos toen ze tegen elkaar botsten?" Terwijl je anderen vraagt: "Hoe hard reden de autos toen ze op elkaar knalden?" Het lijkt slechts een vraag, maar de tweede groep geeft hogere snelheden als antwoord. Dit omdat de vraag een stuk informatie bevat dat stiekem een missend gedeelte in hun geheugen invult. De hersencellen die de snelheid bevatten, worden achteraf veranderd.

Vrijspreker: Dus met een vraag kan heimelijk informatie geïmplanteerd worden in iemands hersenen?

Opperdienaar: Ja, dus als je mij over een jaar vraagt hoe ik mij herinner hoe ik mij voelde, dan zal het een stuk dramatischer gaan klinken. Dit heb ik dan geconcludeerd uit de manier waarop mensen mij benaderden.

Comments: