Vrijspreker: Wat is de gangbare opvatting over wat te doen als de je aangevallen wordt door een opgehitste bende heethoofden?

Opperdienaar: Vroeger had je nog een soort ideaal om conflicten af te handelen via een rechtbank; feiten achterhalen, onschuldig totdat schuld bewezen is en dat soort dingen. Daar stappen we langzaam van af om richting de digitale lynch menigte over te stappen. Die hebben genoeg aan één tweet of foto genoeg om een oordeel te vellen en iemand kapot te maken. Bij voorkeur gaat dat via 'identity politiek'. Het enige dat je hoeft te weten over een conflict is iemand zijn ras, geslacht of seksuele geaardheid. Blanke mannen zijn het eerst schuldig, Als een zwarte linkse politicus beschuldigd wordt van verkrachting, wordt het doodgezwegen, maar het wordt wat moeilijker als het slachtoffer een zwarte vrouw is. Zwarte vrouwen staan dan weer boven zwarte mannen. De rangorde is ingewikkeld. Hoe meer slachtoffer, hoe hoger in rang. Twee wetenschappers een conflict? Je hoeft alleen naar ras, geslacht en seksuele geaardheid te kijken om te zien wie er gelijk heeft. De wetenschap van 'intersectionality' bestudeert het ingewikkelde schaakspel van slachtoffer rollen.

De gangbare opvatting is dus om zo snel mogelijk door de knieën te gaan en schuld te bekennen en je verontschuldigingen aan te bieden. Of kruip in de slachtoffer rol. 'Appease' zoals ze dat achteraf noemden toen Chamberlain het deed tav Hitler toen fascisme overal populair was (Roosevelt, Churchill). Volgens die pragmatische regel zijn conservatieven helemaal meegegaan in progressieve standpunten: milieu, belastingen, abortus, gezondheidszorg, homo huwelijk, noem maar op. Een conservatief standpunt van nu is een progressief standpunt van 10 jaar geleden. Zelfs bij bedrijven is dit het geval. Shell verontschuldigt zich voor zijn belangrijkste product door hun alternatieve energie in de kijker te zetten.

Vrijspreker: Denkt U ook dat verontschuldigen en terugtrekken de beste strategie voor libertariërs is?

Opperdienaar: Nee, zoals uit het opschuiven van de standpunten blijkt, is het doel niet een bepaald beleid er door te krijgen. Het doel is de strijd gaande te houden en de achterban oververhit zoals besproken in 'Rules for radicals' door Saul Alynski. Als de tegenstander jouw standpunt overneemt, dan moet je zijn standpunt slecht noemen en er zelf een schepje bovenop doen. Hier 2 voorbeelden van opschuivende standpunten. 

Het doel is niet een bepaalde morele code of een stuk wetgeving te realiseren of iemand ontslagen te krijgen. Het doel is mensen te pesten en vernederen. De meeste mensen begrijpen dat niet, omdat ze zich niet kunnen inleven in mensen die dat een kick geeft. Het doel is macht uitoefenen en de standpunten die daar op dat moment bij helpen, gebruik je. Demonstreer je liquidatie krachten. Als je zelfs de populairste mensen kunt klein krijgen, des te beter.

De komiek Louis CK vergeleek vroeger Trump met Hitler en noemde Clinton een geweldige kandidaat. Werd hij gespaard? Het maakt niet uit, hij werd op de knieën gedwongen, verontschuldigde zich (voor seksuele handelingen met toestemming), maar er is geen appeasement mogelijk. Je kunt niet terugkomen op je voeten, je moet op je knieën, maar Louis CK lijkt begrepen te hebben dat dit uitstel van executie is als het hoofddoel vernederen is. De vijand neemt geen gevangenen. Alleen publieke executies om de macht te tonen. Louis CK nam bij zijn come back dan ook geen blad voor de mond. Ik denk dat dit een betere strategie is. Je kunt je zelf maar beperkt in de voet schieten, om te beschamers te appeasen voordat je jezelf in een hoek geschoten hebt.

Denk aan Martin Niemuller. Toegeven, buigen en verontschuldigen bieden je slechts tijdelijk uitstel.

Comments: