Vrijspreker: U heeft laatst het boek "This Perfect Day" (1970) door Ira Levin gelezen. Waar lijkt het op?

Opperdienaar: Het lijkt heel erg op Brave New World van Aldous Huxley. Een wereld waarin de onderdanen 'members' genoemd worden. Leden van een familie. Unicomp is de centrale computer die ieders leven reguleert. Leden hebben een adviseur die ze in de gaten houdt, als ze 'ziek' zijn en twijfelen aan de keuzes die Unicomp voor ze maakt, wordt hun maandelijkse medicatie bijgesteld. De samenleving was ontstaan door een unificatie. De pre-uni samenleving zou heel gewelddadig zijn geweest met veel armoede en leed. De leden worden aangeduid met een 9 karakter identificatie genaamd nameber, eten total cakes en dragen allemaal dezelfde overalls. De hoofdpersoon RM35M4419, bijgenaamd 'chip', begint desondanks te twijfelen aan Unicomp, mede door toedoen van zijn grootvader. Hij komt in contact met andere twijfelaars die als truc hebben ontdekt dat als je slordige fouten maakt, geen bezorgdheid toont over je falen, af en toe in slaap valt tijdens de TV uitzendingen over Marx en impotentie fingeert, je dosis verlaagd wordt. 

Als leden rebels worden, zien hun medeleden ze als 'ziek' en tonen grote empathie om ze 'beter' te maken. Unicomp beslist wie zich voortplant, wie met wie seks heeft en wanneer en wat je beroep wordt. Een kleine groep begint desondanks een opstand tegen Unicomp. 

Vrijspreker: Wat zijn de kritieken op het boek?

Opperdienaar: Wat je nog al eens leest is kritiek op een verkrachting door de hoofdpersoon. Deze critici valt het niet op dat de centrale planner eigenlijk iedereen verkracht. Zoals Stalin zei: Een dood is een tragedie, een miljoen doden is een statistiek.

De verdediging van de rebellen tegen de dictatuur van Unicomp doet denken aan Peter's principle. Peter's principle zegt dat iedereen gepromoveerd wordt tot het niveau van zijn of haar incompetentie. De verdediging daartegen is gefingeerde incompetentie: Af en toe je auto op de parkeerplaats van de baas zetten, zodat je die laatste promotie niet krijgt. Precies de tactiek die de hoofdpersonen toepassen om hun drogering omlaag te krijgen. 

Vrijspreker: Zouden onderdanen dat soort dingen kunnen fingeren om hun indoctrinatie omlaag te manipuleren? Is het een verdediging tegen de staat die libertariërs moeten overwegen?

Opperdienaar: Heersers zullen wel schrikken van te veel incompetentie, impotentie en verstrooidheid bij onderdanen. Het brengt hun productiviteit in gevaar en daarmee de machtsbasis voor heersers. Maar het gaat heersers niet voornamelijk om welvaart, maar om macht. In de praktijk zakken ze toch liever samen met onderdanen de armoede in, zolang het machtsverschil met onderdanen maar groter wordt. Onderwerping is hun verslaving. Maar je ziet met de gele vestjes protesten dat iemand als Rutte zich toch wel zorgen maakt. Hij beweerde onlangs in solidariteit :We hebben allemaal een geel hesje aan. Rutte wil in dialoog gaan met 'de samenleving', maar verwacht geen gewelddadig protest zoals in Frankrijk. Daar zette de heerser Macron 8000 gewapende agenten in tegen de demonstranten in Parijs (89000 over heel Frankrijk) waarvan hij sommige in executie stijl tegen de muur liet zetten, want volgens Macron kan 'geweld niet getolereerd worden'. Tenzij je je global warming belasting niet betaalt natuurlijk.

Maar een permanente staat van dwang is denk ik onmogelijk. Het is niet stabiel. Je ziet de groei in elk imperium teruglopen. Niet alleen de groei van kapitaal loopt terug (rentes naar 0), maar ook de bevolkingsgroei (geboorte cijfers naar 0). Heersers zien dit als afkeuring van hun beleid. Vandaar dat ze groei willen importeren. Soms door verovering van gebied, soms door import van buitenlandse onderdanen. In het hart van het huidige keizerrijk, de VS, loopt de levensverwachting nu al 3 jaar op rij terug en zijn millenials armer dan hun ouders.

Vrijspreker: Aan de andere kant wordt voortplanting door eigen onderdanen ontraden. In Canada gaf de overheid onlangs als advies minder kinderen te nemen om de planeet te redden.

Opperdienaar: Het is duidelijk dat heersers niets geven om de planeet. Er zijn wetten die het aantrekkelijk maken om met je schip dat tussen 2 Amerikaanse havens vaart, via Japan te gaan. Defensie is de grootste vervuiler. Hier een 'Nuke selfie' uit Nevada, 1960.

Het gaat ons heersers om macht en als we met het milieu macht kunnen krijgen over onderdanen, dan doen we dat. Net als met buitenlandse vijanden, migranten, veiligheid, racisme, seksisme, klassenstrijd, ongelijkheid, gezondheidszorg, onderwijs, etc. Het probleem is de oplossing voor heersers. Ik denk dat de oproep om zich niet voor te planten door de Canadese overheid dan ook niets met het milieu te maken heeft, maar met eerder de suggestie dat een 'fait accompli' door hen in gang gezet is. Als het aardgas op is, is het ook zogenaamd onze wetgeving die de consumptie van aardgas stopt. Als eten op is, is onze wetgeving de reden dat iedereen op dieet gaat. Als kinderarbeid uit de mode raakt, is onze wetgeving die de drijvende kracht was. Als een auto onbetaalbaar wordt, is het onze wetgeving die onderdanen tot de keuze voor een bakfiets motiveert. Het is een macro versie van de olifant en de bereider. De samenleving is de olifant, de heersers de bereider. De olifant gaat zijn eigen weg, de heerser verzint er wetgeving bij die de keuzes van de onderdanen verklaart.

Comments: