Noodzakelijk kwaad

Vrijspreker: Laatst hoorde ik het argument weer: De staat is een noodzakelijk kwaad. Gebruikt de Opperdienaar dit argument vaak?

Opperdienaar: Het moment dat je dat argument inzet, is als de libertariër die je aanvalt een goed punt heeft gemaakt dat de overheid slechte dingen doet met je belastinggeld. Als dat echt niet meer te ontkennen valt, zeg je: 'Dat kan allemaal zo zijn, maar de overheid is een noodzakelijk kwaad, anders zou er chaos zijn.'

Vrijspreker: Je maakt de pijn van onderwerping verdraagbaar door een nog erger alternatief te geven?

Opperdienaar: Het is inderdaad een vals dilemma. Of je wordt orderlijk en voorspelbaar geplunderd, of je wordt chaotisch en onvoorspelbaar geplunderd in een Mad Max wereld met kettingzagen en vlammenwerpers.

Het aparte is ook dat onderdanen dit zelf naar voren schuiven om hun onderwerping een goede slinger te geven. Maar het idee van een noodzakelijk kwaad is al heel raar. Dat betekent dat er zelfs in theorie geen configuratie van de samenleving te bedenken is zonder kwaad. Kwaad is noodzakelijk. Zelfs als je aan alle knoppen kon zitten.

Vrijspreker: Zijn er inderdaad niet altijd kwade individuen om rekening mee te houden?

Opperdienaar: Misschien, hoewel je niet weet wat brede goede opvoeding en onderwijs met mensen zou doen. Maar daar gaat het niet om, noodzakelijk kwaad betekent dat kwaad noodzakelijk in het systeem gebakken moet zitten. Je moet een instituut met kwade mensen hebben die kwade dingen doen, anders is een werkende samenleving onvoorstelbaar. Als je dat idee van een noodzakelijk kwaad probeert terug te schalen naar een kleinere samenleving zoals een gezin, dan blijkt gelijk waarom het zo raar is. Als je met het gezin om de eettafel zit, en bespreekt wie er kwaad gaat doen om het gezin te laten functioneren. 'Wie martelt de kat vandaag?" We willen tenslotte geen chaos in huize Janssen, toch?

Vrijspreker: Terwijl een samenleving gebaseerd op het non agressie principe, iig theoretisch consistent is en uitvoerbaar. Iedereen kan vrijwillige relaties met elkaar aangaan. Dit terwijl niet iedereen onderworpen kan zijn en niet iedereen onderwerper. Het NAP is iig consistent als universele moraal en theoretisch uitvoerbaar.

Opperdienaar:  Kennelijk gaan mensen op schaalgrootte Dunbar+ liever voor iets wat theoretisch onmogelijk is: Onderwerping is een deugd. Anders komt er MadMax chaos. Onderwerping van sommige mensen tenminste, andere moeten onderwerper zijn. En mensen kunnen toegang krijgen tot de onderwerpende klasse. Waren ze eerst slecht als ze zich niet onderwierpen, daarna zijn ze slecht als ze onvoldoende wetten produceren.

 

 

 

Comments:

Doneer5