Een beetje water bij de wijn

Vrijspreker: Wat ziet U als belangrijkste aanvalspunt op libertariërs?

Opperdienaar: Onder druk wordt alles vloeibaar zeggen ze wel eens en als je als overheid de druk opvoert, worden de principes van libertariërs een beetje vloeibaar. Dat is waar je ze pakt. Ze hoeven maar een beetje water bij de wijn te doen en je hebt ze te pakken. Neem nu staatsgrenzen. Normaal zouden libertariërs alleen de grenzen van prive eigendom erkennen. Maar als de jihadis en socialisten binnen stromen, worden ze bang. Terecht natuurlijk. Dan gaan sommigen met lood in de schoenen naar hun heersers toe om ze te vragen die grenzen dicht te gooien. Ze gaan hun overheid vragen ze te beschermen.

Vrijspreker: Ik heb al een vermoeden hoe dit af gaat lopen.

Opperdienaar: Inderdaad. De rechtgeaarde anarcho kapitalist houdt zijn rug misschien nog wel recht en vermoedt dat een probleem dat door de overheid gecreëerd is, niet door de overheid opgelost gaat worden. Laura Southern is een Canadese journalist/activist die aan haar overheid vroeg om die grenzen dicht te gooien om te voorkomen dat er terroristen en jihadi's het land binnen zouden komen. Afgelopen week werd haar verboden het verenigd koninkrijk binnen te reizen vanwege een terrorisme wet. Ze werd vastgezet en ondervraagd of ze soms met een vrachtwagen over moslims heel wilde rijden.

Ze was stomverbaasd. Dit terwijl er 500 teruggekeerde jihadi's Engeland wel binnen kwamen. Wordt zij tegen gehouden bij de grens.

Vrijspreker: Vreemd, je vraagt de overheid om hulp en je krijgt het tegenovergestelde. Dat wat was bedoeld om je te helpen, blijkt je te hinderen.

Opperdienaar: Zelf klaagde ze over het leedvermaak waarmee sommige socialisten (Larken Rose) haar aan haar gesloten grenzen positie herinnerden. 'Maar ik heb nooit de positie gehad dat mensen zoals ik verhinderd zouden moeten werden te reizen', verdedigde ze zich tegen deze 'socialisten'.

Tja, je krijgt niet altijd waar je om vraagt bij de overheid. Daar moet je toch langzaam aan een beetje rekening mee gaan houden zou je zeggen.

Vrijspreker: Het is altijd een discussie onder libertariërs. Iets water bij de wijn doen om praktische redenen. Je wilt toch het liefst leuk meedoen met de grote jongens.

Opperdienaar: Ethan Chan ziet compromisloze ancaps als het grote struikelblok naar succes en brede acceptatie. Aldus zien we Gary Johnson pleiten dat joodse bakkers gedwongen moeten worden een cake te bakken voor nazis.

De Amerikaanse LP is enthousiast over jongeren die de straat op gaan om te demonstreren voor een wapenverbod (nadat ze eerder Ron Paul al verboden te spreken op hun congres en Tom Woods voor fascist uitmaakten.) Want je wilt toch een beetje meedoen. Die studenten rebelleren trouwens met toestemming van hun schoolbestuur. Tevens conformeren ze zich aan de staat door van de staat te eisen dat die hun rechten af neemt. Een staat waarvan ze vinden dat deze geleid wordt door een seksistische, rascistische maniak die met zijn vinger boven de nucleaire knop zweeft, een Hitler (Donald Trump).

 Adam Kokesh wil ook graag meedoen en is kandidaat voor het presidentschap om de overheid op te heffen. Larken Rose wil er niets van horen. 

Vrijspreker: Je vraagt je af hoe zo'n wapenverbod gaat uitpakken over een aantal jaar. 

Opperdienaar: Dan roepen ze vast als verdediging tegen hun ancap critici: 'Maar hier ben ik nooit voor geweest'

Een ander geval is bitcoin commentator Tone Vays, die telkens roept om een verbod op altcoins door heersers om naive investeerders te beschermen tegen bedrieglijke partijen. Maar hij is dan wel verbaasd als blijkt dat de heersers zo dom zijn dat ze het verschil tussen bitcoins en altcoins niet zien, en bitcoin bezitters ook geraakt worden. Wie zijn er dommer? De naive investeerder of zij die de heersers voor hun karretje denken te spannen? 

Vrijspreker: De vraag blijft toch altijd:"Hoeveel poep wil je in je salade"

Opperdienaar: Een beetje poep is essentieel.

Comments:

Bedankt Opperdienaar! 1opperDbw7ohuARyzRGoUmfWfiE5eY3tp