Vrijspreker: Alle politici speken altijd over hoop en verandering, waarom is dat?

Opperdienaar: Omdat alle onderdanen wel doorhebben dat dwang niet duurzaam is en dat alle gedwongen onderdanen uiteindelijk de handdoek in de ring gooien en hun hand op gaan houden. In onderstaande grafiek verschuiven ze zogezegd naar links. Dat levert dan uiteindelijk lege schappen op in de supermarkt als iedereen in de meest linkse kolom zit. Vandaar dat de boodschap van hoop en verandering erg aanslaat bij de onderdaan. 

Vrijspreker: Tot zo ver hoop en verandering, maar nu woede. Hoe houdt dat er mee verband ? 

Opperdienaar: De reden dat mensen woede vertonen, als ze bijvoorbeeld in een file staan, is dat ze ergens diep van binnen toch hoop hadden dat er geen file was op de staats wegen. De teleurstelling levert woede op. Als ze precies tegen de file aan lopen die ze toch al verwachten, zouden ze niet boos worden. De woede komt voor uit overspannen verwachtingen. Hun verwachtingen waren onrealistisch hoog gespannen, vaak tegen beter weten in. Het was de hoop die ze klaarstoomde voor de woede. Achter een woedend iemand op zoek naar hoop en verandering, schuilt een enorme optimist. Het is de persoon die zich niet op laat naaien waar we als overheid bang voor zijn. Als wij op het knopje 'hoop en verandering drukken' en de betreffende onderdaan haalt zijn schouders op, dan zitten we pas echt in de problemen. Het is de bedoeling dat de onderdaan, realiserend dat hij bedonderd wordt, allereerst woedend wordt en dan met goed hoop achter een nieuwe rattenvanger van Hamelen aanloopt die hoop biedt.

Laats gaf Oprah Winfrey op de Golden Globe een speech die alom gezien werd als haar poging zich te profileren voor de volgende Democratische presidentskandidaat. Ondanks dat Oprah net als Trump een miljardair is uit de vermaak industrie zonder enige politieke ervaring, moet het inmiddels duidelijk zijn dat elke presidentskandidaat alleen een expert hoeft te zijn in het bespelen van de emoties van hoop en verandering: "Make America great again"

Ook Oprah heeft het weer over hoop. 

“I’ve interviewed and portrayed people who’ve withstood some of the ugliest things life can throw at you, but the one quality all of them seem to share is an ability to maintain hope for a brighter morning — even during our darkest nights.”

Na 8 jaar 'hope and change' nog meer 'hope and change', omdat het werkt. Als miljardair begon ze een verhaal over haar moeilijke tijd als jonge zwarte vrouw en vertelde een verhaal over een zwart meisje dat verkracht was door de ku klux clan in 1944. De miljardair en een groepsverkracht meisje uit 1944 min of meer in hetzelfde schuitje. Allemaal slachtoffers. Slachtoffers die meedoen aan wat de 'onderdrukkings olympics' genoemd wordt. Wie zich kan profileren als het grootste slachtoffer, wint. De miljardairs verbinden zich met de proleten in dit soort speeches. De rijkdom van de miljardair biedt de proleet hoop dat hij er ook kan komen, de massa van aanbiddende de proleten geeft de miljardair macht. Macht om wat te doen? Macht om de middenklasse onder druk te zetten. De middenklasse is de groep die het best te belasten valt. Ze zitten klem tussen een onstuimige massa hoopvolle proleten gebiologeerd door de woorden van een miljardair en de elites aan de andere kant die een bedrag eisen om die proleten rustig te houden.

Woede over de overheid is ook een teken dat er teleurstelling was en dus hoop dat de juiste politicus die verkiezingsbelofte hadden kunnen nakomen. Hij werd helaas niet gekozen vanwege die stomme collega die eigenlijk geen stemrecht zou moeten hebben, of hij werd wel gekozen, maar werd tegengewerkt door machtige lobbygroepen en tegenkrachten.

Een hoopvolle onderdaan is essentieel voor de overheid. Een woedende onderdaan dus ook. Vandaar dat alle politieke stromingen het hebben over een hoopvolle toekomst. Conservatief ingestelde onderdanen hopen op het terugbrengen van de goede oude tijd, progressieve onderdanen hopen op een maakbare samenleving. Als de onderdaan geen hoop en woede meer heeft en zijn schouders ophaalt over het door hem al verwachtte falen van de overheid, dans het over en uit voor de heersers. Gelukkig zijn onderdanen verslaafd aan een vertrouwd geworden kiezersbedrog. Hij zou niet weten hoe hij met een eerlijke politicus moest omgaan.

Comments: