Vrijspreker: Hugh Henry is een fondsmanager die af en toe zijn uitgesproken meningen geeft over de stand van de economie. Hij beweert dat als de Chinese overheid haar munt 20% devalueert dat de wereld dan instort. Wat denkt U daarvan?

Opperdienaar: De angst is meestal dat er niet meer met China te concurreren valt als ze zo goedkoop zijn. De wereld wordt overspoeld met goedkope Chinese producten, waardoor de prijzen dalen. We hebben afgesproken dit het 'deflatiespook' te noemen.

Vrijspreker: Dat lijkt me wel lekker eigenlijk, dalende prijzen.

Opperdienaar: De lonen worden ook lager aangezien dat de prijs van arbeid is en als de lonen niet door de overheid wordt toegestaan te dalen, resulteert dat in hoge werkeloosheid. Maar ook schulden terug betalen wordt moeilijker. De waarde van de schuld deflateert namelijk niet mee. De schuld wordt eigenlijk duurder, gemeten in loon, product prijzen en winst.

Vrijspreker: Is die angst terecht?

Opperdienaar: Stel dat er regelmatig containers vol met prachtige gratis spullen op het strand aanspoelen met  alles wat je hartje maar begeert. Dat is de ultieme deflatie, alles is beschikbaar voor niets. Een deflatie van 100%. Is dat dan een ramp? Niemand heeft meer een baan inderdaad, maar waarom zou je een baan willen hebben? Het doel in het leven is niet een baan te hebben. Een baan is een middel tot een doel, namelijk de spullen te bemachtigen die je nodig hebt. Stel dat Chinezen ons alles verkopen voor waardeloze Yuan? Is dat dan een probleem? Nee, gewoon dankjewel zeggen. Schulden die niet mee deflateren? Gewoon onderhandelen met de schuldeiser:Of een 'haircut' of we gaan failliet en je ziet geen cent meer terug. Zeg het maar.

Vrijspreker: Is er dan helemaal geen nadeel?

Opperdienaar: Je kunt er natuurlijk wel verwend door raken. Als je jarenlang dingen op een zilveren schaaltje wordt aangeboden, dan weet je op een gegeven moment niet meer hoe je iets zelf moet produceren. Dat wordt erg als de containers met gratis spullen niet meer aanspoelen. Dan moet je opeens gaan nadenken over hoe je de gulle gever kunt motiveren te blijven produceren. Je ziet dit ook met ontwikkelingshulp en uitkeringen gebeuren. Het vervormt de economie en zorgt dat mensen zich op dingen richten die niet duurzaam zijn. Vandaar dat onderdanen zich zo'n zorgen maken over duurzaamheid.

Vrijspreker: Maar dat gaat dan vaak over elektrische auto's.

Opperdienaar: Denk je? Ik ben een grote voorstander van het idee dat onderdanen geen flauw idee hebben wat ze denken. Het zijn bollen met emotie en een laagje rationaliteit. Ze proberen rationele verklaringen voor die emoties te vinden en dat faalt meestal. Ze voelen dat hun rol in de samenleving niet duurzaam is, maar als ze het gaan verklaren wijst de vinger altijd naar iemand anders en bij voorkeur een groot vaag ecologisch probleem.

Vrijspreker: In de VS wordt vaak gezegd dat de economie drijft op consumptie. 70% is consumptie. De Chinese economie heeft een probleem want daar wordt teveel gespaard en geïnvesteerd en te weinig geconsumeerd.

Opperdienaar: Je kunt op je klompen aanvoelen dat dit niet duurzaam is. Alles wat geconsumeerd wordt, moet worden geproduceerd. Een economie kan niet gedragen worden door consumptie. Tijd om Say's wet even op te frissen.

Vrijspreker: Veel mensen in de VS dus die zich enorm veel zorgen gaan maken over de duurzaamheid van de fossiele brandstoffen.

Opperdienaar: Een geweldige voedingsbodem ja. Probleem met gratis spullen is ook dat je niet weet hoelang het feest duurt. Als je zou weten dat je 1 maand lang gratis spullen krijgt en dat het daarna afgelopen is, dan is er niet veel aan de hand. Maar met een open einde regeling, wordt het lastig. Hoe ga je je daar op instellen?

Vrijspreker: Feestvieren en er van genieten.

Opperdienaar: Let's party like it's 1999

Comments: