Vrijspreker: Als libertariërs toch gelijk hebben en uiteindelijk valt de staat, verstrikt in haar eigen leugens, schulden en beloftes, hoe ziet dat er dan uit?

Opperdienaar: We weten denk ik in ieder geval hoe het er niet uit zal zien. Er zal geen revolutie zijn waarbij opgefokte boeren met hooivorken naar het binnenhof lopen. Er zullen geen boze demonstraties zijn nadat bekend wordt dat de EU een servies aanschaft van 3 miljoen euro of dat ze 120 miljard kwijt zijn aan corruptie. Opwinding en agitatie betekent misschien wel het einde van 1 overheid, maar tegelijkertijd het begin van een andere.

De woede betekent namelijk dat de onderdaan nog steeds illusies had en waarschijnlijk nog steeds heeft. Er is een specifieke illusie doorgeprikt, maar het betekent niet dat de onderdaan illusie vrij is. Hij wordt gewoon geprogrammeerd met een nieuwe illusie. Napoleon beloofde dat als onderdanen hem volgden, het allemaal beter zou worden. Hitler deed het, Mandela beloofde het, de oprichters van de Sovjet Unie beloofden het, en die van de EU ook. Zolang mensen er opgewonden van raken en hun ratio uitschakelen, worden ze gewoon geherprogrammeerd. Dit keer lijkt de onderdaan naar zijn overheid te rennen om hem te beschermen tegen buitenlanders die hem de sharia komen opleggen. Dat betekent dat ons als overheid maar 1 ding te doen staat om onze macht te vergroten: de dreiging van de sharia te vergroten. Net zoals ooit de bijstand weer opgericht om de armoede uit te roeien en bedoeld was voor maximaal 50.000 mensen. Als armen ons aan meer macht helpen, dan zorgen we gewoon voor meer armen. Als moslimterroristen onze macht vergroten, zorgen we gewoon voor meer moslimterroristen. H.L.Mencken zei hierover:

Het hele doel van praktisch politiek is om de bevolking gealarmeerd te houden (en dus smekend om naar veiligheid geleid te worden) ze lastig te vallen met een eindeloze serie trollen, allemaal denkbeeldig.

Vrijspreker: Je weet gewoon dat het weer mis gaat en dat ze een malloot weer te veel macht gaan geven. 

Opperdienaar: G.K. Chesterton zei eens

"Als mensen stoppen te geloven in een orthodoxe religie, in plaats van dat ze niets meer geloven, geloven ze alles".

Sommige mensen denken dat het met een verkiezing eindigt, anderen met een revolutie of een ineenstorting, ik denk het geen van allen. 

Vrijspreker: Hoe denkt U dan dat het eindigt?

Opperdienaar: Met een geeuw.

Als de onderdaan zich niet meer laat verleiden met allerlei denkbeeldige gratis worsten die wij voor zijn neus bungelen. Wanneer hij zich niet meer bang laat maken met allerlei gecreëerde vijanden die we naar zijn voordeur lokken. Dan pas is het echt afgelopen met de heerserij. Maar als hij verhit zijn vuist verontwaardigd in de lucht steekt, zijn medeslaaf beschuldigt van de agressie die zijn overheid pleegt, dan maakt niemand in het apparaat zich nog zorgen. 'Meer brandstof' zeggen we dan, laat maar aanrukken die terroristen. Eindelijk iets dat werkt voor die overgebleven onderdanen die het hoofd koel hielden bij global warming, gezondheidszorg, de wegen, onderwijs, geldcreatie, Poetin, etc. Het knopje was moeilijk te vinden, maar nu doet hij het toch: zijn vuist gaat in de lucht.

Vrijspreker: Maar is de normale reactie van de onderdaan niet altijd dat hij de misstanden wel zat is, maar dan geëmotioneerd om een sterke man roept om recht te zetten wat scheef is gegroeid door 'slappe leiders'? 

Opperdienaar: Ja, zolang dat gebeurt zit het wel snor voor de overheid. Maar er zou een moment kunnen komen dat alle functies van de overheid een lachertje zijn zoals aan het einde van de Sovjet Unie, dat alle media wordt genegeerd en onderwijs wordt gezien voor wat het is. Dat de onderdanen met hun ogen rollen als er weer een plan vanaf de kansel georeerd wordt om met dwang door mensen de zwakheden van mensen te verhelpen. Parallelle initiatieven zijn dan al opgezet om de belangrijkste gaten te vullen. Als de onderdaan zich dan niet meer de stuipen op het lijf laat jagen, kan het wel eens moeilijk worden voor de overheid. 

Het doet denken aan een scene uit de film war games, waar bij een computer dreigt een nucleaire oorlog te starten, maar er achter komt dat de enige manier om te winnen is om niet te spelen.

De truc waarmee de overheid controle wint over de onderdaan is eigenlijk altijd dit: Als je de onderdaan een probleem voorschotelt, denkt hij eerder: "Wat moet ik doen om dit op te lossen?", dan dat hij denkt: "Waar moet ik mee ophouden om dit op te lossen?" 

Vrijspreker: Hoe komt het dat hij niet ziet dat de meeste problemen veroorzaakt zijn? Dat ze weg gaan als je ze ophoudt te creëren.

Opperdienaar: "Als je in de put zit, moet je ophouden met graven" zeggen ze in Engeland. Maar over het algemeen zien onderdanen dat niet omdat ze in Thomas Hobbes geloven: "Het leven in de natuurlijke staat is eenzaam, arm, smerig, bruut en kort." Daarom zijn overheden uitgevonden, de basis voor het sociale contract tussen onderdaan en heerser. Als je niets doet is het ellende, de heerser moet iets doen om die ellende weg te nemen.

Neem bijvoorbeeld de huizencrisis van 2007-2008. Wanhopig word gezocht naar deregulering door de heerser die deze crisis veroorzaakt zou hebben. Nooit kijkt de onderdaan naar de regulering die de bubble veroorzaakte.

Vrijspreker: In de natuur is het ook zo dat je van alles moet doen om het hoofd boven water te houden en niet van alles moet laten.

Opperdienaar: Vandaar dat actie waarschijnlijk ook zo veel beter aanslaat dan passiviteit. Het past evolutionair. Elk propaganda boek geeft ook actie en herhalen als belangrijkste punten aan: marcheren, zingen, folders uitdelen, vlaggen ophangen, pamfletten drukken en schrijven, etnisch zuiveren en de vijand uitroeien in zijn eigen huis voordat hij jou uitroeit. 

Wij van de overheid zullen heel ver gaan om de onderdaan de hypnotiseren. Het is alles of niets. Het is niet zo dat we vaardigheden achter de hand hebben als manier om brood op tafel te krijgen als dit plan faalt.

De onderdaan heeft wel gelijk dat hij in de natuur actie moet ondernemen om een vis te vangen voor lunch, maar meestal is 'geen actie'  de beste tactiek is als hij zelf de prooi is. Zijn beweging verraadt zijn aanwezigheid. 

Comments: