Vrijspreker: Wat bedoelt U met 'een kloof in de empathie' die sommige mensen hebben? 

Opperdienaar: Het gebeurt soms dat mensen bijvoorbeeld niets om hun medemens geven en deze zonder problemen over de kling jagen, maar dan wel weer een hele warme band met honden, katten of walvissen hebben. Er zit zeg maar een kloof in de levende wezens waar ze zich in kunnen verplaatsen. Empathie met wezens die je na staan, is afwezig, maar wezens veraf, daar plopt het opeens tevoorschijn. Zo is bekend dat Hitler mensen liet martelen, maar lief was voor dieren en zelfs vegetariër.

Laatst las ik iemand die zich woedend uit liet over de boer Cliven Bundy die zijn ranch verdedigt tegen overname door de federale overheid omdat die zogenaamd woestijnschildpadden willen beschermen. Deze kritische schrijver trok zich het lot van de te beschermen schildpadden zo erg aan, dat hij of zij geen probleem zag om boer Bundy uit de weg te (laten) ruimen. Ook lijkt het er op of de overheidsdienaren vanuit hun helikopter een groot aantal koeien van Bundy hebben neergemaaid, waar dan weer geen empathie mee is. Verder heeft de overheid ooit vele nucleaire bommen laten ontploffen in Nevada. De empathie voor andere levensvormen steekt soms op vreemde plaatsen de kop op.

Zo hebben overheidsdienaren vaak weinig sympathie voor hun eigen onderdanen, maar weer wel voor de eigen politieagenten en rechters. Dan schiet de empathie opeens weer tevoorschijn bij buitenlandse onderdanen die dat weer financiële steun krijgen ten koste van de eigen onderdanen. 

Bij 'rechtse' en 'linkse' onderdanen loopt de curve weer iets anders. Rechtse onderdanen hebben meestal niet zo veel op met ontwikkelingshulp aan vreemde culturen of zeehondjes en ijsberen, maar wel met ondernemers waar ze producten van willen kopen, bij willen werken of in willen investeren. Linkse onderdanen hebben een maximum empathie bij verre onderdanen met vreemde culturen, maar zien de ondernemingen waar ze handel meedrijven als een plaag.

Vrijspreker: Hoe zou dat komen?

Opperdienaar: Ik denk dat die curve heel vroeg in het leven gevormd wordt vooral als in het gezin een afstandelijke niet vaak aanwezige kostwinner en een verzorger is en misschien een aardige excentrieke tante die ver weg woont, maar af en toe leuk speelgoed mee nam. Dit vormt een empathie profiel voor de rest van het leven. Als ze veel kinderziektes gehad hebben met koorts, zijn ze bijvoorbeeld gevoelig voor het global warming verhaal en daar pak je ze dan.

Vrijspreker: Houdt de heerser daar rekening mee in de propaganda campagne?

Opperdienaar: Als heerser probeer je op alle knopjes te drukken bij de onderdaan. Je moet het een wel beetje vaag houden. Zolang je er vriendelijk bij lacht, veel belooft, niet aangeeft waar je de pijn legt, en beloftes niet nakomt omdat je tegengewerkt wordt door je tegenstanders, wordt het je vergeven als je empathieprofiel niet helemaal past op dat van de onderdaan.

Vrijspreker: Hebben heersers dan überhaupt empathie?

Opperdienaar: Onze werkelijke empathiecurve valt snel af, we offeren onderdanen snel op voor een voordeeltje. We kunnen ons echter voldoende inleven in de onderdaan om te merken waar zijn zwakke punt zit en waar hij warm voor loopt en ons macht geeft.

Comments: