Vrijspreker: Je ziet het steeds vaker, grote bedrijven die aan corporate social responsibility doen, wat zit daar toch achter?

Opperdienaar: Ja, een goede zaak. Ik wordt wel eens een beetje misselijk van die bedrijven die alleen van nut zijn voor onderdanen doordat ze superieure produkten tegen een onverslaanbare prijs leveren. Ik ga vaak naar zulke bedrijven toe en leg ze uit dat zich schuldig moeten voelen en ook eens wat voor de maatschappij moeten doen. 

Vrijspreker: U bent zeker nog nooit bij een libertariër langs geweest ?

Opperdienaar: Nee, die mijd ik al de pest. Ik laat het hogere management zich meestal schuldig voelen over dat ze gelukkig zijn en lekker bezig zijn met geld verdienen.

Vrijspreker: Ze zetten alleen maar spullen van minder waarde in dingen van waarde om. Ze voegen waarde toe, winst lijkt me een goede zaak en de mensen die waardeloze in waardevolle dingen omzetten, mogen daar best voor beloond worden.

Opperdienaar: Ik richt de schijnwerpers dan ook niet zo zeer op het gelukkig maken van klanten bij het gebruik van de minst waardevolle grondstoffen, maar op het verbruik van grondstoffen en energie, de uitstoot van afval, het maken van winst, terwijl anderen in armoede leven die afhankelijk zijn van de uitkeringen die wij ze gunnen. Ik spreek deze bedrijven aan niet op de dingen die ze wel doen, maar op de dingen die ze niet doen. Dan gaan ze zich schuldig voelen en om dat vervelende gevoel te laten verdwijnen, bied ik ze een aantal mogelijkheden.

Vrijspreker: Wat voor soort dingen organiseren ze om van dat schuldgevoel af te komen?

Opperdienaar: Dan organiseren ze bijvoorbeeld een dag van de dienstverlening voor de werknemers. 

Vrijspreker: Wat houdt dat in?

Opperdienaar: Dat het management de werknemers aanmoedigt om alle klanten een dag in de kou te laten staan, om bijvoorbeeld geitenhokken te gaan schilderen op een kinderboerderij, in bedrijfskleding, voor het oog van de camera of zeehondjes te gaan knuffelen in Pieterburen.

Vrijspreker: Is dat corporate social responsibility? Mao stuurde intellectuelen al naar de boerderijen toe om uien te pellen.

Opperdienaar: Corporate Social Responsibility is veel breder, bedrijven geven aan dat ze helemaal aan boord zijn met allerlei overheidsverzinsels. Declameert de overheid dat de aarde binnenkort gaat smelten en dat je allemaal een rode muts op moet zetten om dit te voorkomen, dan begint een bedrijf een campagne om het personeel rode mutsen te laten dragen voor een betere wereld. Hoe belachelijker de programma's en hoe omvangrijker de mensen die in het openbaar de onzin bevestigen, hoe beter duidelijk wordt wie er de baas is en hoe omvangrijk zijn invloed. Dus bij voorkeur in een rivierdelta een programma: 'wees wijs met water' ondersteund door heftig prekende priesters en wetenschappers. 

Comments: