Vrijspreker:
In de VS bestaat er zoiets als 'tax freedom day'. Dit is de dag van het jaar waarop de onderdanen genoeg gewerkt hebben om de kosten van 'hun' heersers voor het jaar te dekken. Vanaf dat moment werken ze gemiddeld genomen voor zichzelf.

Er bestaat een wijdverbreid misverstand dat de onderdanen dit feest vieren omdat dat ze vanaf die dag in het jaar 'voor zichzelf werken'. Dat is een foute voorstelling van zaken volgens de Partij van de Slavernij. Het is juist een dag waarop de keuzestress intreedt voor de onderdaan, omdat hij dan opeens zelf moet gaan beslissen waar hij zijn geld aan uitgeeft, terwijl die last hem daarvoor uit handen genomen werd door zijn heersers. Hij viert wel feest, maar niet voor het 2e stuk van het jaar, maar als dankbaarheid voor het 1e stuk. Uit blijdschap en dankbaarheid voor de 1e helft van het jaar drinkt hij champagne en schiet hij vuurwerk af.

Vrijspreker:
Zo had ik het inderdaad nog nooit bekeken. We zien dat de tax freedom day steeds later in het jaar komt te liggen. In het jaar 1900 lag die dag op 22 Januari en 100 jaar later op 3 Mei. Waarom denkt u dat dit is?

Opperdienaar:
We kunnen ons bijna geen voorstelling maken van de keuzestress die men vroeger ervaren moet hebben. De verschuiving naar achter in het jaar geeft duidelijk aan dat mensen graag gedwongen worden te doen wat ze niet willen doen.

Vrijspreker: In Europa kennen we deze feestdag niet. Hoe komt dat?

Opperdienaar:
De partij van de Slavernij denkt dat dit een gemiste kans is, maar ziet de mogelijkheid om het te combineren met een andere feestdag waarop vuurwerk en champagne een rol spelen: oude en nieuw.

Vrijspreker:
uhhh, maar dat betekent dan dat de onderdanen het hele jaar voor de heersers werken.

Opperdienaar:
Weer die verkeerde terminologie: de onderdanen in Europa zullen de eerste keuzestress vrije onderdanen zijn in de moderne geschiedenis sinds de galleislaven in het Romeinse rijk. Dat allemaal omdat de heersers bereid zijn de keuzestress over te nemen van de onderdaan. Vergeet niet dat minder keuzes voor de onderdaan, meer keuzes voor de Opperdienaar impliceert. Wie moet ik straffen? Hoe zwaar? Welke belastingslaaf zijn salaris zal ik vandaag uitgeven onder welke bedreigingen en aan welke vriendjes moet ik het geven om aan de macht te blijven? Er wordt wel eenvoudig gesproken over biljoenen aan schulden, maar het is nog niet eenvoudig om die uit te geven. Zelfs als je een miljoen per dag uitgeeft sinds het jaar 0, dan zou je vandaag de dag nog geen biljoen hebben uitgegeven. Bij dat soort problemen staat het belastingvee nooit bij stil.

Comments: